Black Knight

Zwarte ridder, zo heb ik dit setje genoemd.

Waarom…ik weet het niet, het schoot me gewoon te binnen,

misschien het complete plaatje, donker, de hoge slip, het fluweel, de rijgveters…

of het zwaard wat ik tegen kwam met het zoeken naar lampekapjes op zolder..

Met dit winterse weer, zit ik ook in het 'vorst verlet' ☺

dus ik had weer even tijd om zelf nog eens te tekenen.

De diagonale naad, dat was al weer erg lang geleden dat ik dat gedaan had.

Diana, heeft eens de tip gegeven om een pasromp te maken, en dat kwam nu goed van pas.

De eerste cups die ik gemaakt had van padding,

 waren te groot, er moest aan de okselkant van de bovencup zeker 2 cm tussenuit.

Die padding heb je tegen elkaar genaaid, dus die kan je dan ook zo weer doorknippen,

bijknippen en weer dicht naaien, werkt geweldig.

De naad mag van mij nog wat meer diagonaal de volgende keer.

Voor de slip heb ik weer de retro gemaakt uit de Burda,

dit draagt zo fijn, lekker warm met dit weer.

Het stofje is een soort rekbaar fluwelen tule,

met uitsparingen in bloemetjes vorm, en komt van Merckwaerdigh

De 'tegenvoering' is een witte supplex, en komt van Tia Knight

Deze is niet dik, maar wel  stevig, maar erg vervelend als je ruwe handen hebt ...

Om even het verhaaltje van de zwarte ridder af te maken...

Nu kan ik wel gaan vertellen over Morian,

de ‘echte’ zwarte ridder, maar ik heb me eens verdiept in ridders in het algemeen,

Ridderlijkheid stond symbool voor een serie deugden, die typisch mannelijk waren.

 Vrouwelijke ridders bestonden niet. Vrouwen waren volgens de geldende opvattingen immers fysiek te zwak, konden niet helder denken (nou ja...) en waren te angstig voor de oorlog.

In romans en verhalen speelden mannen altijd de hoofdrol en vrouwen moesten gered worden

De enige bekende vrouwelijke ridder die ooit bestaan heeft was Jeanne D ‘Arc.

Maar..hoe werd je nou ridder…

Als je ridder zou worden, dan hadden je ouders dat al beslist voordat je 7 jaar werd. Ouders van ridders waren rijk en van adel.

Hun zonen van 7 of 8 jaar gingen naar een ander kasteel om daar voor ridder te leren.

Dan waren het pages.

Een page leerde goede manieren, bijv. hoe je netjes moest eten.

Vechten leerden ze met nagemaakte houten wapens.

Was een page 14 jaar, dan werd hij schildknaap.

 Dat betekende dat hij een ridder moest helpen, bijv. met het aantrekken van het harnas, maar ook bij het vechten.

Als de ridder gewond raakte, moest de schildknaap hem verzorgen. Of, als het nodig was, hulp halen. Verder was het zijn taak de paarden en de honden te verzorgen, wapens te poetsen en te repareren en alles te weten over de jacht. Aan het eind van de opleiding mocht de schildknaap met echte wapens vechten.

Een schildknaap van achttien jaar kon zelf ridder worden.

Voordat het zover was, moest de schildknaap de hele nacht opblijven. Dat was de nachtwake.

 Viel de jongen in slaap, dan was hij nog niet geschikt om ridder te worden en ging het feest niet door.

Bleef hij wakker, dan werd hij de volgende dag tot ridder geslagen.

Dat gebeurde door een edelman, die meestal de nieuwe baas van de ridder was.

De nieuwe ridder moest knielen, en de edelman legde het zwaard plechtig, met de platte kant, op de linker- en rechterschouder van de schildknaap.

Als hij daarna opstond, was de schildknaap ridder.

Hij kreeg het zwaard cadeau en iedereen gefeliciteerde hem.

Het belangrijkste wapen van een ridder was zijn zwaard.

Een zwaard was een heel groot mes met een breed handvat, van wel een meter lang.

 Een zwaard was een gevaarlijk, dodelijk wapen. Het werd gebruikt in het gevecht van man tot man

. Een ridder had zijn zwaard altijd bij zich, in een leren draagriem om zijn middel.

(source: http://www.het-kofschip.nl/ridders/page3.html)

.